با همان اخم های بامزه اش به کوه یخ مغروری که روز ها بود به او توجه نمیکرد خیره شده بود.عصبی پاهایش بر روی زمین ضرب گرفته بودند و همین کار برابر بود با نگاه ریزی از طرف همان فرد مغرور.بغضش را فرونشاند و اهسته سمت ش حرکت کرد،کنارش نشت و سرش را روی پاهایش قرار داد اما هیچگونه توجه ای از طرفش به او نمیشد. دست کوچکش را به گونه اش رساند و ارام آن را نوازش کرد با صدای لرزانش اسمش را صدا زد اما،همین کارش موجب شد اخم هایش بیشتر در هم گره خورند و تلاش کند تمام حواسش را به کتابی که مشغول خواندنش بود بدهد"لازم بود تنبیه شود!"